نامه روز چهل و ششم

به نام هستی بخش احساس

یک روز دیگر و سلامی تازه تر، به بهترین اتفاق زندگی ام

امروز حالت چطور است؟

آماده شدی برای مهمانی پیش رو؟ بهترین لباس هایت را انتخاب کرده ای؟

می دانم هنوز آنقدر لایق نشده ام که دعوتم کنی

می دانم که اجازه نداده ای که دعوتت کنم

میهمانی خدا را می گویم. میهمانی که خدا به دل های لایقی چون دل تو، بیشترین برکات و رحمات را ارزانی می دارد. خوش به حالت که دلت مامن این الطاف الهی می شود.

خوش به حالت که زبانت گوینده بهترین الفاظ می شود. خوش به حالت که تمام وجود لطیفت، با باران رحمت الهی در این ماه، طراوت و تازگی بیشتری پیدا می کند.

اما دل من . نمی دانم تکلیف دل هایی چون دل من در این ماه چه میشود. دل های خشن مردانه ای که ظرفیت جذب این باران رحمت را کمتر دارند. این دل ها، هرچه باران با شدت بیشتری ببارد، شاید کمتر بهره برند. اما اگر دل هایی چون دل تو کنارشان همنشین شود و آن رحمت عظیم این ماه را  که تمام و کمال ذخیره کرده، قطره قطره بر این خشنِ چون خارا بچکاند، این خشن هم قابلیت دریافت پیدا می کند. این خشن هم سیراب می شود.

محبوب من! امروز اول برای تو دعا کردم. بعد برای بیماری مادرم. بعد افطار کردم به این نیت که ثواب این روزه، تمام کمال، برای تو فرستاده شود.

محبوب من! کاش  شب های قدر را با هم احیاء بگیریم  که تماشایی ترین احیاء برای عرشیان خواهد شد

.