شب بیست و هفتم

به نام هستی بخش احساس

سلام بانویی که مثل همیشه مهربونی

بانویی که اصلا نامهربونی بلد نیستو در مرامش نیست

سلام محبلو قلبم

به شب بیست و هفتم رسیدیم. شبی که به روایت اهل سنت، ممکنه شب قدر باشه و شیعه هم به احتیاط این شب رو هم احیاء میگیره

البته برای تو که اون سه شب رو به بهترین وجه، احیاء گرفتی، این شب خیالت راحت تره و در آرامش به سر میبری. اما من. اما برای من اگه کل ماه رمضون هم شب قدر بود، باز هم حتی یک درصد هم نسبت به اینکه آینده ام با توست یا نه، اطمینان نمیافتم. البته که حق هم همینه. حق اینه که خدا عاشق رو در خوف و رجاء نگه داره و آزمایشش کنه. اونقدر که عاشق واقعی در غربال سختی های زندگی، از عاشق پلاستیکی!!! تمیز داده بشه. 

تمیز داده بشه برای معشوق که خدا خودش تا ته اعماق همه مدعیان عاشقی رو بلده . 

بانو جان! امشب حالت چطور بود؟ امشب هم با دوستانی که خداوند برات قرار داده تا قلب لطیفت، لحظه ای احساس بی مهری های دنیا رو نکنه، خوش گذروندی؟

بله دنیا خودش بیرحمه و البته آدمها دنیا رو تشکیل می دن. اما خب، با سختی و تلاش، آدمای مهربونی مثل تو و دوستانت، همدیگه رو پیدا می کنن و به جز مهربونی به هم نمی دن. این طوری دیگه نامهربونی دنیا دیده نمیشه و هیچ اثری نداره.

باور کن خیلی خوشحالم از این که میبینم بادوستانی مطمئن و مهربون، حالت خوبه و از رنج های دنیا، تقریبا در امونی.

بانو جان! ورای هرجوابی که می خوای بهم بدی، ازت می خوام برام دعا کنی که این ایام پر اضطراب رو بگذرونم و در نهایت یک اضطراب برام بمونه و اونم جواب تو باشه.

جوابی که وقتی بهش فکر می کنم و انتظارش رو میکشم، قلبم به تپش میفته و فاصله بین هر تپش، به اندازه یک روز!!! می گذره.

بانو جان! امشب به جز دعایی از ته قلبم برای قلب مهربونت، چیزی دیگه ندارم

پس به خدا، مهربون ترین مهربونای عالم می سپارمت و امیداورم در آغوشش که امن ترین آغوشهاست، راحت به خواب بری و خوابهای زیبا ببینی

خدانگهدارت عزیز تر از جانم